Is een drijflijn op het strand nu de ultieme vorm van veiligheid? De manier om verdrinking te voorkomen? Nee, natuurlijk niet. Is het misschien onkunde of onhandigheid om een drijflijn met boeien zo dicht op het strandje te plaatsen? Nee, ook niet. Maar opvallend is het wel.

Ik loop langs het Jouster strandje en zie dat dit weer klaar voor gebruik is. Het strandje is omgewoeld en er is nieuw zand bij de kabelbaan gelegd. Ook de drijflijn met gele boeien is weer geplaatst. Deze markeert de overgang naar dieper water of juist waar het ondiep is voor de kleinere kinderen. Verbaasd kijk ik naar de afstand van de drijflijn vanaf het strand. Op sommige plekken nog geen twee meter, schat ik. En daar is het maar een paar duimhoogtes diep. Al met al vast niet zoals het bedacht is, denk ik gniffelend.

Ik vervolg mijn wandeling en overdenk de situatie. De drijflijn wordt op dezelfde plaats gehangen. Het is dus een gevolg van een uitdijend strand. Door mens of natuur, wie zal het zeggen. Maar zij die de werkzaamheden uitvoeren, moet dit toch ook opvallen? Ach misschien wordt er wel melding gemaakt, maar wordt daar gewoon niets mee gedaan.

Hoe dan ook, op deze manier gaat de drijflijn wellicht averechts werken. Pas na de drijflijn is er sprake van verkoeling of de waterpret. Het zou mooi zijn als de gemeente de waterlijn weer terugbrengt naar waar deze voorheen was.