Niets is zo veranderlijk als het weer, wordt er vaak gezegd. Ik kijk naar buiten en zie blaadjes in herfstkleuren voorbij waaien. Het water even verderop golft op en neer. God, wat een verandering in een paar dagen. Afgelopen weekend lag er ijs in die sloot en werd er nog geschaatst. Een toetje van een mooie vorstperiode. Nu alweer dubbele cijfers in de temperatuur, of bijna althans. De winter is weer vertrokken en heeft plaatsgemaakt voor herfstweer. Ok, de winter duurt nog lang of begint eigenlijk net, maar lijkt toch mijlenver weg.

In gedachten kijk ik nog eens naar buiten. Was dit vroeger eigenlijk ook zo of is dit iets van de laatste jaren, vraag ik mij af. Wie het weet mag het zeggen, ik herinner me vooral de excessen. Voor nu koester ik de korte vorstperiode en hoop stilletjes op meer!